مجله عاشقانه ۵۶

خود را به سوی ماه افکندن،جسارت می خواهد،اما حتی اگر به خطا بروی بین ستاره هاخواهی نشست

زندگی رانفسی ارزش غم خوردن نیست

و دلم بس تنگ است،

بیخیالی سپر هردرد است

باز هم میخندیم،

آنقدر میخندیم که غم از رو برود

تو مرا می فهمی

من تورا می خواهم

و همین ساده ترین قصه یک انسان است

تو مرا می خوانی

من تورا ناب ترین شعر زمان می دانم

و تو هم می دانی تا ابد

در دل من می مانی

و حالا در این روزهایی که هستی خدا را شکر می کنم

بابت بهترین و برترین نعمتی که به من هدیه داد

باز هم خدا سلامتی تو را به من هدیه داد

وجود تو

بودنت

شنیدنت

بوییدنت

همه نعمت است نعمت…

خدا

هر شب معجزه می‏کند

وقتی قلب من در آغوش تو

از تپش نمی ایستد

وقتی آرام خودم را جا می‏دهم

میان بازوانت

دنیا آن قدر کوچک می‏شود که می‏توان

عالم را با یک بوسه کشت…

تمام هستی ام را برگی کن!

بر درختی بیاویز!

خودت باد شو!

بر من بوز!

به زمینم بیانداز!

خدا که شدی و از من گذر کردی …

خیالم راحت می شود

جای پای تو، مرا و همه هستی مرا تقدیس می کند!

باز باران بارید خیس شد خاطره ها
مرحبا بر دل ابری هوا
هر کجا هستی باش
آسمانت آبی
و تمام دلت از غصه ی دنیا خالی . . .

تو را هیچگاه نمی توانم از زندگی ام پاک کنم
چون تو پاک هستی
می توانم تو را خط خطی کنم
که آن وقت در زندان خط هایم برای همیشه ماندگار میشوی
و وقتی که نیستی بی رنگی روزهایم را با مداد رنگی های یادت رنگ می زنم

چه ساده لوح اند

آنان که می پندارند

عکس تو رابه دیوار های خانه ام آویخته ام

و نمی دانند که من

دیوار های خانه ام را

به عکس تو آویخته ام!

….

شب‏ها

صدای نفس‏های تند من و تو

مثل طنین موج‏های دریا،

همسایه‏ها را آرام آرام خواب می‏کند